Podróż Singapur 2012

Wstajemy i rozpoczynamy dzień od śniadania w hotelowej restauracji. Wybór i jakość potraw perfekcyjna. Próbuje wyłącznie dań azjatyckich, dużo przekąsek hinduskich, makarony, egzotyczne owoce. Decydujemy się jeść nie w klimatyzowanej sali, ale na zewnątrz jest trochę hałas i gorąco pomimo rannej godziny, ale to przecież niemalże równik… Idziemy do metra jest sterylne z automatami do sprzedaży biletów, do których również zwracamy już wykorzystany bilet aby odzyskać depozyt (bilet jest w postaci plastikowej karty). Cena biletu zależy od dystansu pomiędzy konkretnymi stacjami. Perony mają oznakowanie gdzie powinny oczekiwać osoby wsiadające do wagonu a które pozostawić dla wysiadających, zabronione jest spożywanie jakiegokolwiek jedzenia i napojów(kary za złamanie tych zakazów są bardzo dotkliwe). Dostęp do torowiska jest zasłonięty drzwiami które otwierają się gdy pociąg stanie. Napisy są w 3 alfabetach.  Sieć metra ma 4 linie o długości 150 kilometrów składające się ze 102 stacji i jest oczywiście rozbudowywane. Jedziemy tylko 1 przystanek na stację Bayfront. Okazuje się, że nie jesteśmy właściwie przygotowani do zwiedzania – przydałyby się płaszcze przeciwdeszczowe albo jakieś bardzo solidne parasole – nasze nie są żadną osłoną dla singapurskiej ulewy. Przeczekujemy chwilę w moim „ulubionym” centrum handlowym. Podziwiamy bolid formuły 1 Ferrari w sklepie tej marki oraz pływające po traktach wodnych sklepu „gondole”. W końcu deszcz słabnie i udaje nam się wyswobodzić.

Postanowiliśmy rozpocząć poznawanie miasta od Ogrodów w Zatoce – Gardens by the Bay. Jest to z rozmachem zaprojektowany park o powierzchni 101 hektarów otwarty dla gości w 2012 z niespotykanymi na świecie rozwiązaniami architektonicznymi. Jest idealny na Singapurską pogodę bo zapewnia schronienie na wypadek częstych tu ulew a także wytchnienie od upału. Ikonami parku są:

Supertrees: drzewo podobne konstrukcje dochodzące do 50 metrów wysokości – nazwane są ogrodami w pionie. Są domem dla wielu unikalnych roślin. Mimo że same są tworem sztucznym są zaprojektowane aby naśladować naturę – do oświetlenia wykorzystują energię z baterii słonecznych, zbierają także wodę deszczową i używają ją do nawadniania roślin i zasilania fontann. Pomiędzy drzewami znajduje się rozpięta kładka – OCBD Skyway.

Flower Dome – kopuła zawierająca wewnątrz 1.2ha klimatyzowanych ogrodów z roślinami z różnych części świata np. ogród śródziemnomorski, afrykański (baobaby).

Cloud Forest – kopuła z roślinnością tropikalnych lasów górskich (położonych pomiędzy 1000 a 3000 m n.p.m.). Wewnątrz jest dość chłodno i bardzo wilgotno. Wewnątrz kopuły znajduje się 35 metrowy wodospad. Na szczyt można dostać się windą a na dół zejść rozpiętymi fantazyjnie kładkami.

Wstęp na teren parku jest bezpłatny ale jeśli chce się zobaczyć którąś z oranżerii lub wejść na kładkę pomiędzy superdrzewami należy kupić bilet. Za bilet łączny Rainforest Dome i Flowe Dome zapłaciliśmy 28 SGD od osoby dorosłej (Singapurczycy płacą mniej), dla dzieci jest zniżka … Zwiedzanie Singapuru nie jest tanie.  Po zwiedzaniu musieliśmy podładować baterie – wybraliśmy restauracyjkę Bakerzin na ternie ogrodu – zjadłem całkiem smaczne nonya curry (tradycyjne singapurskie curry z kurczakiem oczywiście pikantne). Obiad dla 3 osób wyniósł niecałe 60SGD. Ceny w Singapurze w restauracjach zazwyczaj nie zawierają podatku, który jest doliczany w momencie zapłaty.

Po zapadnięciu zmroku zrobiłem jeszcze godzinną wycieczkę fotograficzną Zobaczyłem z bliska symbol miasta Merlion. Jest to mityczny stwór: lew z ciałem ryby. Pięknie wygląda po ciemku również hotel Fullerton. Konstrukcja budynku rozpoczęła się w 1924 roku. Mieścił on różne instytucje rządowe oraz Pocztę Główną (General post Office). Budynek podupadł, od 1997 za olbrzymie fundusze został odnowiony i dziś mieści 5 gwiazdkowy hotel. Najsłynniejszym jednak jest hotel Raffles. Wzniesiony przez ormiańskich braci Orkies z Persji w 1887 w pięknym kolonialnym stylu. Odźwiernymi są Sikhowie w pięknych tradycyjnych strojach. Słynny koktajl Singapore Sling został wymyślony przez barmana tego hotelu – za 26SGD można go tu skosztować. Nie skusiłem się – hotel onieśmiela swoją elegancją.

Dzisiaj lecimy na Bali. Po obfitym śniadaniu mamy jednak wystarczająco dużo czasu aby przed południem zobaczyć dzielnicę arabską (nazywaną także Kampong Glam). Co mnie bardzo cieszy świeci słońce i jest nareszcie niebieskie niebo! Do naszego dzisiejszego celu mamy znów tylko jeden przystanek metrem i krótką przechadzkę. 

Arabowie w Singapurze (a dokładnie mówiąc Hadrami) są potomkami przybyszów z krainy Hadramaut leżącej w południowej części Półwyspu Arabskiego na terenie dzisiejszego Jemenu. Do Singapuru przybyli wzbogaciwszy się uprzednio w Indonezji - na początku było to dwóch zamożnych kupców z Sumatry. Za nimi przybyli kolejni. W tej chwili ludność pochodzenia arabskiego to zaledwie około 15 tysięcy osób. Dzielnica w większości zamieszkiwana była jednak nie przez Arabów a przez muzułmanów pochodzenia Malajskiego.    

Nie ma prawie wcale turystów tylko Singapurskie wycieczki szkolne. Najładniejsza jest przeznaczona wyłącznie dla ruchu pieszego Bussorah Street. Po obu stronach ulicy bardzo starannie odrestaurowane budynki - tradycyjne shophousy (połączenie domu mieszkalnego z działalnością handlowo - usługową na parterze). Budynki pomalowane są w najróżniejsze pastelowe barwy. Pięknie wysadzana palmami ulica kończy się Meczetem Sułtana.  Obecny budynek   powstał w 1928 na miejscu poprzedniego dziewiętnastowiecznego.  W XIX wieku był on zarządzany przez królewską rodzinę sułtana Johor   - stąd nazwa meczetu. 

Obchodzimy kilka uliczek na których można się posilić przysmakami kuchni muzułmańskiej a także odziać i zaopatrzyć w najrozmaitsze pamiątki. Pora wracać do hotelu … 

Szybko pakujemy się i o 13  wymeldowujemy się i taksówka zabiera nas  na lotnisko. Tu mała dygresja - jest to pierwsze miejsce w Azji (gdzie byłem) z uczciwymi taksówkarzami, którzy posługują się taksometrem … Na lotnisku trafiamy do sektora przeznaczonego do odprawy pasażerów Air Asia. Na lotnisku co ciekawe i nieczęste na świecie można się całkiem niedrogo pożywić i to tradycyjnymi daniami. Mieliśmy dość ciekawe zdarzenie - my z żoną zamówiliśmy w jednym z lokali singapurskie dania zaś dla syna wzięliśmy pieczonego kurczaka w restauracji a la KFC. Chcieliśmy usiąść z naszymi daniami koło niego ale zostaliśmy wyproszeni - okazało się że "kurczakowa" restauracja jest halal (certyfikowane jedzenie dla muzułmanów)  i absolutnie nie wolno siadać tam z potencjalnie nieczystym jedzeniem. Przesunęliśmy się metr dalej do stolika przypisanego do restauracji singapurskiej i było już ok.   Linie lotnicze Air Asia zrobiły na mnie dobre wrażenie - w szczególności stewardesy :)     

2 listopada po godzinie 20 ponownie jesteśmy w Singapurze. Dwuipółgodzinny lot Air Asią z Bali upływa  szybko. Tym razem taksówkarz nie ma problemów i wkrótce znajdujemy się w hotelu Swissotel Merchant Court. Położony jest on przy nabrzeżu rzeki Singapur nazywanym Clarke Quay.  W XIX wieku mieściła się tam cała sieć nadrzecznych magazynów (pełniły one swoją rolę do drugiej połowy XX wieku) - w tej chwili jak niemal wszystko w Singapurze przekształcona w centrum rozrywkowo - gastronomiczne. Szczególnie po zmroku prezentuje się    barwnie. 

Rankiem śniadanie w hotelu - nie tak eleganckie jak w hotelu Conrad ale również smaczne szczególnie owoce które przypominają nam Bali - jackfruty i salaki. Wyruszamy zobaczyć dzielnicę chińską - Chinatown.  Tylko jedna przystanek metra i już jesteśmy w dzielnicy chińskiej. Nie udało nam się przejść zbyt dużego obszaru :) Dziecięce nogi i pogoda w Singapurze mają swoje ograniczenia … Nogi oczywiści natychmiast zaczęły boleć a pogoda od rana dawała nam znać że znowu nam zaprezentuje co to jest tropikalna ulewa … Po wyjściu z metra prawie od razu udało nam się trafić na ulicę Pagoda Street która jest jedną z najbardziej obleganych przez turystów. W przeszłości mieściły się tu palarnie opium i miejsca gdzie handlowano kulisami (najniżej płatni robotnicy - często pół-niewolnicy). Kulisi byli tu przetrzymywani często w nieludzkich warunkach dopóki nie znaleźli się na nich kupcy.  Dziś pięknie odnowione shophousy pełne są sklepów pamiątkarskich - jeśli poszukujesz pamiątki z Singapuru jest to dość dobre miejsce bo ceny są niskie.  

Nazwa ulicy bierze się od hinduistycznej świątyni  Śri Mariamman która posiada podobną do pagody wieżę gopuram - świątynia mieści się na końcu Pagoda Street. Mariamman to hinduska bogini matka chroniąca ludzi przed chorobami - również bogini płodności i deszczu. Świątynia jest pierwszą i najstarszą i najokazalszą świątynią hinduistyczną Singapuru. Zbudowana w roku 1827 w stylu Dravidian przez imigrantów z południowych Indii. 6 piętowa wieża gopuram została zbudowana już w XX wieku - w całości zajmują ją posągi najrozmaitszych bóstw. Do świątyni wchodzimy na boso - płaci się za fotografowanie ale w kasie nie mogli znaleźć odpowiedniego biletu więc nic nie zapłaciłem … Na mnie świątynia zrobiła duże wrażenie bogactwo bóstw, zwierząt i wspaniały  koloryt, trzeba dodać że jest to jak najbardziej miejsce żywe pełne modlących się wiernych.  

Zaraz po opuszczeniu świątyni rozpętała się ulewa którą przeczekaliśmy w sklepach    z których w końcu udało nam przedostać się do buddyjskiej Świątyni Zęba Buddy - Buddha Tooth Relic Temple and Museum. Jest to nowa świątynia zbudowana w 2007 w stylu chińskiej dynastii Tang. Oprócz właściwej świątyni mieści się tu ciekawe Muzeum Historii Buddyzmu - można prześledzić tam historię tej religii, zobaczyć przedstawienia Buddy z różnych krajów (Chiny, Siri Lanka, Birma, Laos). Na jednym z pięter świątyni znajduje się 420 kilogramowa stupa na której piedestale znajduje się relikwia zęba Buddy (sama relikwia pochodzi z Birmy), również podłoga wyłożona jest szczerozłotymi płytkami - w tym miejscu obowiązuje zakaz fotografowania. Na dachu znajduje się mały ogród a w nim największy na świecie wykonany techniką cloisonne (pokrywanie wielobarwną emalią niewielkich segmentów zdobionego przedmiotu, które to części są wydzielane przez przylutowywanie cienkich blaszek lub drutów) młynek modlitewny.   Obracanie młynka daje taki sam efekt co wypowiadanie napisanych na nim modlitw. Wstęp bezpłatny.

Po zwiedzaniu posilamy się jedzeniem w małej chińskiej knajpce - bardzo mi smakuje jedzenie (kurczak) jest nie tylko ostre ale bogate w pachnące ziołowe aromaty (około 40 SGD). 

Trzeba tu jeszcze dodać że klimatu dzielnicy dodają sklepy gdzie można wciąż znaleźć typowo chińskie specjały: oryginalne herbaty, płetwy rekina, ptasie gniazda, ogórki morskie (jadalne strzykwy), jakieś węże i inne stworzenia w butelkach. Ptasie gniazda mają nieprawdopodobnie wysokie ceny.  

Wieczorem robimy jeszcze spacer brzegiem rzeki, podziwiamy wspaniałe owoce morza na wystawach, dochodzimy aż do Meriliona, niestety deszcz leje solidnie i psuje nam trochę przyjemność.